26 Hafta!

Hayatımdan 26 Hafta geçti ama ne geçme. Ne heyecan, ne mutluluk, ne coşkuyla. 

Önceden ne yapıyormuşuz diyoruz durup, durup. Amaç her zaman var ama bu çok başka bi'şey. Hala bir bebeğimiz olacağı için yaşadığımız mutluluğu kelimelere dökemiyoruz. Hep diyorum, Allah yaşamak isteyen herkese nasip etsin, aratmasın.

Göbek aldı başını gidiyor. 4 haftada değişen tipimi, nereye dönsem çarptığım göbeği, toplu taşımalarda bana yer verme yarışına girenleri hala benimseyebilmiş değilim ama minik kızımın tepiklerini, o minnacık gerdiği ayaklarını hissetmek ve onu böyle benimsemek çok başka bi'şey. Eveeet, buraya bir Maşallah sıkıştıralım mı? :))

Saadet ve Sibel teyzelerle yaptığımız, afedersiniz ama ;) "pazartesi sendromu da neymiş" ana temalı kahvaltı için daha önce doğum günüm için tercih ettiğimiz Radika'yı seçtik. Hatta o zaman pastamın üzerine +1 iliştirilmişti kocişim tarafından, minik prensesimizi temsilen. Hoş o zaman hep erkeğe benziyordu bebeğimiz doktorumuzca, ilk kez ikili testte Tolga Ergin'den 'büyük ihtimal kız' lafını duyduk ve ondan 4 hafta sonra yani 16 haftalıkken de kesinleşmiş oldu cinsiyet bilmecesi :)  

İyice alıştı sanırım bizimki her gün sokaklarda olmaya, dolaşmaya, gezmelere. Dün öğlene kadar battaniye altında yatayım dedim de resmen "kalksana" vuruşlarına maruz kaldım :) Sonra kalkıp, dolaşmaya başlayınca çıt yok. Ha bir de babasının sesine pek duyarlı. Ne zaman sesini duysa bir harekettir gidiyor maşallah. Bazen de resmen oyun oynadığını düşünüyorum. Onun sesi kesilince vuruyor, seslenince duruyor :)